တိုးတိတ္ေဝးလြင့္
 ညမင္းႀကယ္တံခြန္

ေထြးဖက္လ်ွက္  တိုးယွက္ျဖာ ။

မ်က္ဝန္းျပာ ဝင္းထြက္လို႔
တမွိတ္ခတ္  ပင့္သက္ေပ်ာက္ကြယ္
ခမ္းေျခာက္လို႔လာ ။

ညာဥ္ကမာၻ႕ အဖန္ဖန္ညွိ
အျပန္မဲ႔ ေျခနင္းရာ
ေျမယာအိမ္ ေဆာက္လို႔
ထာဝစဥ္ … …
ေမတၱာႏြံ႕ ေမာင့္အသဲက်ြန္ခဲ႔
ျပန္ဆံုရန္ခက္ေခ် ျပီ ။

Comments

Popular posts from this blog