တမလြန္ - မိခင္
 ညမင္းႀကယ္တံခြန္

အေဝးနယ္က သုသာန္ေျမမွာ
ေဆြးဇရပ္ရွာျပီး . . . .
မိႈင္ေတြးကာ မငိုပါနဲ႔ေမေမ ။

ေနညိဳရင္ အိမ္အိုကိုလြမ္းတယ္
အခ်ိန္ေတြဟာ ေလာင္စာမို႔လို႔
လူ႔ဘဝဆိုတာ က်ြမ္း က်ြမ္းခဲ႔တယ္
ေမေမ ။

တႀကိမ္တခါ ဘဝကိုရခဲ႔ေပမယ့္
အႀကိမ္ႀကိမ္ အခါခါ
ဆုေတာင္းမိတယ္ ေမေမ
ေနာက္တႀကိမ္ . . .
ဒီေလာကႀကီးထဲမွာ မရူးပါရေစနဲ႔ ။

ရုပ္ခႏၶာ လုပ္ေဆာင္ေနသမ်ွေတာ့
အရႈပ္သံသရာ ပတ္ခ်ာလွည့္
က်ြန္ေတာ္ဟာ ေမေမအတြက္
အျပံဳးတစ္ခုျဖစ္ခဲ႔ရင္ . . .
ဒီေလာကရဲ႕ရမၼက္မီးခြက္ကို
ေပးဆပ္က်ိဴ းနပ္ခဲ႔ျပီ ။

ေလာင္စာအျပည့္နဲ႔ဘဝမို႔
တခါတရံေတာ့လဲ . . . . .
ေမေမလို႔ တိုးတိုးေလးေခၚခ်င္ေပမယ့္
ေရာင္စဥ္မရွိတဲ႔ ေက်ာက္ခဲလို
အေမွာင္ထဲမွာ
ရင္နင့္ေအာင္ ငိုေနမိမွာစိုး၏ ။

က်ြန္ေတာ္ရဲ႕အတၱထက္
မရႊင္သာ ဆႏၵသေဘာမပါလဲ
သူလိုရာ အတင္းလုယူသြားတတ္တဲ႔
ဒီေလာကရဲ႕အတၱက
အဆအင္အား ပိုႀကိီးမားပါတယ္ ေမေမ ။

နွင္းေငြ႕ေလး . . . . . .
တစိုတဆြတ္ဖ်န္းရံုသာရွိတဲ႔
ဒီေလာကႀကီးထဲက
လူသန္းေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕
အခ်စ္ ၊ ေမတၱာ ၊ အႀကင္နာေတြဟာ
ေမေမရဲ႕ေျခေဆာင့္သံေလာက္
က်ြန္ေတာ္အတြက္ . . . .
ေအးျငိမ္းမႈ႕မရွိပါဘူး ။

ေမေမေရ . . . .
တမလြန္ရဲ႕အျခားဘက္ကို မျမင္ မသိနိုင္ေပမယ့္
က်ြန္ေတာ္သိတာကေတာ့
တမလြန္ေရာက္သြားတဲ႔ ေမေမကို
ညတိုင္း ရွိခိုးဦးခိုက္ျပီး ခ်စ္ျမဲခ်စ္လ်ွက္ပါပဲ ။

ေနာက္ဆံုး . . .
ေမေမ တေစၦျဖစ္ခဲ႔ရင္ေတာင္
က်ြန္ေတာ္ဆီလာျပီး
က်ြန္ေတာ္ကိုပါ
တေစၦျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးသြားပါ ။